"ლობიოს ჭამით გავიზარდე. იყო დრო, როცა სახლში სხვას ვერაფერს ვამზადებდით..." - ნაომი უოტსი

ნა­ო­მი უოტ­სის ფილ­მოგ­რა­ფია საკ­მა­ოდ მრა­ვალ­ფე­რო­ვა­ნია და მისი კა­რი­ე­რაც 80-იანი წლე­ბი­დან მო­ყო­ლე­ბუ­ლი უამ­რავ ნა­თელ მო­მენ­ტსა და აღი­ა­რე­ბას ით­ვლის. ახლა ვარ­სკვლა­ვი 55 წლი­საა, შე­სა­ნიშ­ნა­ვად გა­მო­ი­ყუ­რე­ბა და შე­მოქ­მე­დე­ბი­თად აქ­ტი­უ­რია. დღეს ნა­ო­მი უოტ­სის ცხოვ­რე­ბის სტი­ლის შე­სა­ხებ მო­გიყ­ვე­ბით, რო­მელ­ზეც ვარ­სკვლავ­მა სხვა­დას­ხვა ინ­ტერ­ვი­უ­ში თა­ვად ისა­უბ­რა:

"რა­ღაც­ნა­ი­რად გა­მი­მარ­თლა. ოც­და­ა­თი წლის ვი­ყა­ვი, როცა ჩემ­თან წარ­მა­ტე­ბა მო­მი­ვი­და და ამ ასაკ­ში უკვე ხვდე­ბი, თუ ვინ ხარ სი­ნამ­დვი­ლე­ში.

ჩვენს ცხოვ­რე­ბა­ში ყო­ველ­თვის არ­სე­ბობს მი­ნიშ­ნე­ბე­ბი, რომ­ლე­ბიც ცვლი­ლე­ბე­ბის­კენ გვი­ბიძ­გებს. ამის­თვის, არ არის სა­ჭი­რო, ჭექა-ქუ­ხი­ლის ხმა ის­მო­დეს. ყუ­რა­დღე­ბა წვრილ­მა­ნებს მი­აქ­ცი­ეთ და ამ გზით შეძ­ლებთ, მნიშ­ვნე­ლო­ვა­ნი აღ­მო­ჩე­ნე­ბი გა­ა­კე­თოთ.

ცხოვ­რე­ბა­ში ბევ­რი არ­ჩე­ვა­ნი­სა და გა­და­წყვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა გვი­წევს. მაგ­რამ, არის რა­ღა­ცე­ბი რა­საც წი­ნას­წარ ვე­რა­სო­დეს გან­ვსა­ზღვრავთ.

მხი­ა­რუ­ლი ბავ­შვო­ბა მქონ­და და ძა­ლი­ან აქ­ტი­უ­რი ვი­ყა­ვი. ჩემს ძმას­თან ერ­თად ხე­ებ­ზე დავ­ცო­ცავ­დი, ჯა­რის­კა­ცო­ბა­ნას ვთა­მა­შობ­დი. მაგ­რამ, ვე­რა­სო­დეს გა­ვუ­გებ იმ ქა­ლებს, რომ­ლებ­საც ყვე­ლა­ნა­ირ მა­მა­კაც­თან მე­გობ­რო­ბა შე­უძ­ლი­ათ.

ბავ­შვო­ბა­ში არც ფრჩხი­ლის ლა­ქე­ბი მქონ­და და არც საყ­ვა­რე­ლი ვარ­დის­ფე­რი კა­ბე­ბი. ოც წლამ­დე სა­კუ­თა­რი გა­რეგ­ნო­ბა სა­ერ­თოდ არ მა­ნაღ­ვლებ­და. გა­აგ­რძე­ლეთ კი­თხვა